حسین امیر کلالی کارشناس گردشگری در یادداشتی نوشته است: بر اساس توافقنامه پاریس در حاشیه کنفرانس تغییرات اقلیمی در سال ۲۰۱۵ سازمان ملل متحد، کشورها متعهد به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به صفر یا نزدیک به صفر تا سال ۲۰۵۰ شده‌اند.

سازمان جهانی گردشگری هم‌زمان با ۲۷ سپتامبر همه ساله رویکرد سالانه برنامه‌ریزی گردشگری را با تعیین شعارهای ویژه‌ای طی سالیان متمادی مشخص کرده و بر این اساس سیاست‌گذاری‌های مد نظر را تبیین کرده است. صنعت گردشگری با توجه به گستردگی و رشد فزآینده آن نقش مهمی در توسعه پایدار ایفا کرده است و انتخاب شعار سال ۲۰۲۳ تحت عنوان «گردشگری و سرمایه گذاری سبز» نشان دهنده رویکرد جهانی سرمایه گذاری سبز در کسب و کارها و نقش مهم آن در صنعت گردشگری به عنوان صنعتی پیشران است و لزوم پرداختن به چالش‌ها و فرصت‌های این امر توسط محققان و کارشناسان را ایجاب می‌کند.

سبز شدن یا سرمایه‌گذاری سبز به صورت کلی شامل فعالیت‌های مختلفی از جمله داشتن سیاست‌های کاهش و استفاده مجدد از مواد، مدیریت بازیافت مواد، به حداقل رساندن تولید زباله، استفاده مسئولانه از انرژی آب، کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی و استفاده بیشتر از انرژی سبز مانند خورشید و باد، استفاد از مصالح ساختماتی محلی، عایق کاری اصولی ساختمان‌ها، تامین محصولات محلی و ارگانیک و استخدام افراد از جامعه محلی است.

اما سوال مطرح در این بخش آن است که اساسا انجام اقدامات مورد اشاره چه مزایا یا فرصت‌های جدیدی را برای سرمایه‌گذاران بخش گردشگری فراهم خواهد ساخت؟

به این سوال کلیدی باید این‌گونه پاسخ داد که اگر چه اجرای انرژی‌های تجدیدپذیر می‌تواند سرمایه‌گذاران را متحمل هزینه‌های بالا نماید اما سرمایه‌گذاری در این بخش در دراز مدت هزینه‌های عملیاتی را کاهش داده و در آینده کارآمدی کسب و کارها را از طریق شناسایی، اندازه گیری و نظارت بر منابعی که استفاده می کنند بالا خواهد برد.

از منظر دیگر داشتن یک کسب و کار سبز به عنوان یک مزیت خاص رقابتی به افزایش شهرت برند گردشگری برای سرمایه‌گذاران کمک کرده و سرمایه‌گذاران گردشگری را در زنجیره ارزش شامل مسافران، ذینفعان گردشگری، خریداران و تامین کنندگان خدمات به عنوان یک کسب و کار پیشرو با نگاه به آینده متمایز می‌سازد.

با همه مزایای اشاره شده اما انجام سرمایه‌گذاری سبز در گردشگری با چالش‌هایی نیز روبرو خواهد بود چرا که یک کسب و کار سبز می‌تواند فرآیندی پیچیده بوده و تور اپراتورهای گردشگری محلی را به‌خصوص در کشورهای در حال توسعه با چالش‌های جدی روبرو سازد. از مهم‌ترین این چالش‌ها می‌توان به کمبود منابع شامل منابع مالی، دانش تخصصی در اجرای شیوه‌های سبز اشاره کرد.

فناوری‌های سبز مانند پنل‌های خورشیدی یا وسائل نقلیه الکترونیکی هنوز گران بوده و لازم است با حمایت‌های خاص و تجاری‌سازی ملزومات به سمت رقابتی شدن در این بخش حرکت کرد، عامل دیگر مورد چالش مقاومت در برابر تغییرات است که تغییر در رویه‌های تجاری و سرمایه‌گذاری در فناوری‌ها و زیر ساخت‌های جدید می‌تواند دشوار باشد.

صنعت گردشگری بسیار رقابتی بوده و سبز بودن در آن نیز به عنوان یک مزیت رقابتی قابل توجه است اما برای تور اپراتورها و فعالان کوچک تورهای محلی، رقابت با شرکت‌های بزرگ که منابع بیشتری دارند دشواربوده و در بخشی از کار نیز در برخی از کشورها ممکن است حمایت های محدودی از سوی دولت از طرح های گردشگری پایدار وجود داشته باشد که اجرای شیوه‌های سبز و دستیابی به اهداف توسعه پایدار گردشگری را با چالش روبرو سازد.

عامل چالش برانگیز دیگر عدم وجود تامین کنندگان سازگار با محیط زیست برای اجرای سیاست‌های سبز در گردشگری بوده که این امر تحقق اهداف کسب و کار سبز را به مشکل جدی بدل خواهد ساخت.

در مجموع فعالیت و سرمایه‌گذاری سبز در گردشگری با همه چالش‌های پیش رو فرصتی جدید است که پرداختن به این موضوع، فعال بودن در آن و اصرار بر انجام اقدامات پایدار در مقاصد گردشگری می‌تواند به مزیت رقابتی آن مقصد، توسعه پایدار گردشگری و افزایش رونق گردشگری منجر شود.

انتهای پیام/